Product Description

Το Νιόκαστρο ή Νέο Ναβαρίνο, όπως ονομάστηκε για να ξεχωρίζει από το Παλαιό Ναβαρίνο, χτίστηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1573, μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου. Προστάτευε τη νότια είσοδο του κόλπου του Ναβαρίνου. Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα κάστρα στον ελλαδικό χώρο, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της εποχής του, με προσθήκες από την περίοδο της ενετικής του κατάληψης (1683-1715). Μπαίνοντας από την επιβλητική πύλη, ο σημερινός επισκέπτης του κάστρου βλέπει την μεγάλη έκταση που κάποτε έσφυζε από ζωή στα σπίτια και τα δρομάκια του οικισμού. Από τον οικισμό, σήμερα σώζονται μόνο το τζαμί και λιγοστά δημόσια κτίρια, που είναι όμως μεταγενέστερα της αρχικής οικοδομικής φάσης του κάστρου. Στο ψηλότερο σημείο του δεσπόζει η Ακρόπολη με έξι πεντάπλευρους προμαχώνες και σχεδόν εξήντα υποδοχές στις επάλξεις για κανόνια! Η Ακρόπολη είναι σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης. Μετά την εγκατάλειψη του κάστρου ως χώρου κατοικίας το 1828, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από τα χρόνια του Όθωνα. Αργότερα, έγινε και φρουραρχείο από τους Ιταλούς και μετά τους Γερμανούς, στην κατοχή. Σήμερα, στο χώρο έχουν γίνει εργασίες αποκατάστασης και τα κελιά της πρώην φυλακής έχουν διαμορφωθεί σε γραφεία, αποθήκες και εργαστήρια. Σε κάποιες από τις ανοιχτές θόλους στις τοξοστοιχίες των τειχών της Ακρόπολης υπάρχει και ημιυπαίθρια έκθεση αμφορέων από διάφορα ναυάγια πλοίων. Το Νιόκαστρο, καθώς χτίστηκε σε μια εποχή που στον πόλεμο χρησιμοποιούνταν πυροβόλα όπλα, ήταν προσαρμοσμένο στις αντίστοιχες απαιτήσεις. Τα τείχη ήταν χοντρά και χαμηλά, για να αντέχουν στους κανονιοβολισμούς, είχαν κλίση, για να είναι πιο ήπια η κρούση από τα εχθρικά πυρά και ήταν ενισχυμένα με ισχυρούς προμαχώνες. Οι δύο σημαντικότεροι προμαχώνες βρίσκονται στην πλευρά της θάλασσας (ο λεγόμενος Έβδομος και ο Santa Maria). Προστάτευαν την είσοδο και το λιμάνι. Εντυπωσιακός είναι και ο οχυρωματικός περίβολος, η λεγόμενη Μεγάλη Βέργα, που συνδέει την ακρόπολη με τον Έβδομο.

Το “κτήριο Πασά”

Το «κτήριο Πασά» είναι ένα μικρό πέτρινο κτίσμα που χρονολογείται ανάμεσα στον 17ο και 18ο αιώνα. Πήρε το όνομά του από την τελευταία περίοδο οθωμανικής κυριαρχίας στο κάστρο υπό τον Ιμπραήμ Πασά (1816-1828). Είναι από τα ελάχιστα που διατηρούνται από τον οικισμό του κάστρου. Σήμερα έχει αναστηλωθεί και στεγάζει μια ενδιαφέρουσα έκθεση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, με τίτλο «Βυθισμένα ταξίδια, ανθρώπινες εξερευνήσεις: Ίχνη σημαίνοντα στις θάλασσες της Πελοποννήσου». Η έκθεση παρουσιάζει μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πλούτου των εναλίων αρχαιοτήτων της χώρας, στοιχεία για τις υποθαλάσσιες ανασκαφές και τη συντήρηση των ευρημάτων, για τα αίτια πρόκλησης ενός ναυαγίου και την παράνομη δραστηριότητα αρχαιοκαπηλίας στο βυθό. Η κεντρική αίθουσα έχει διαμορφωθεί σαν αρχαίο ξύλινο σκαρί πλοίου και παρουσιάζει επτά ναυάγια από την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο, τα Κύθηρα και τη Μεθώνη, καλύπτοντας μια χρονολογική περίοδο από τους προϊστορικούς έως τους νεότερους χρόνους. Επίσης στον προμαχώνα του Μακρυγιάννη έχει οργανωθεί η έκθεση «Βυθισμένοι Οικισμοί της Νότιας Πελοποννήσου».

Ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Στο κέντρο του κάστρου διασώζεται σήμερα το ένα από τα δύο τζαμιά του οικισμού. Είχε σταυροειδή διαμόρφωση με 5 τρούλους και στέρνα. Ενδιαφέρον έχει το μιχράμπ, δηλαδή η ημικυκλική εσοχή που υποδεικνύει την κίμπλα, την κατεύθυνση προς την Μέκκα, προς την οποία πρέπει να στραφεί ο μουσουλμάνος όταν προσεύχεται. Ο Μοροζίνι το μετέτρεψε σε ναό του Σωτήρος Χριστού, οι Τούρκοι ξανά σε τζαμί και τέλος οι Έλληνες σε ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι αναστηλωτικές εργασίες στο μνημείο, που είναι πλήρως επισκέψιμο. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τις διαφορετικές φάσεις του κτιρίου, από την αρχική του λειτουργία ως οθωμανικού τεμένους και τη μεταγενέστερη ως χριστιανικού ναού. Το Νιόκαστρο έχει συνδεθεί με πολλές από τις ιστορικές στιγμές του τόπου. Το 1770,  κατά την εξέγερση των ορλωφικών, κατελήφθη από τους αδελφούς Ορλώφ, το 1821 το κατέλαβαν οι επαναστατημένοι Έλληνες, το 1825 πέρασε στα χέρια του Ιμπραήμ Πασά. Στον κόλπο του Ναβαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827 οι στόλοι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) ναυμάχησαν και νίκησαν τον Ιμπραήμ. Το Νιόκαστρο παραδόθηκε τελικά τον Οκτώβριο του 1828 στο γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Μαιζόν (Maison). Τότε χτίστηκε στο Νιόκαστρο το κτίριο των στρατώνων του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος, ένα μακρόστενο διώροφο λιθόκτιστο οικοδόμημα που πήρε την ονομασία Στρατώνες Μαιζώνος. Σήμερα, πλήρως αναστηλωμένο στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο Πυλου, που εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2018. Μετά το 1829 ιδρύθηκε εκτός των τειχών η νέα πόλη που ονομάστηκε «Πύλος», αν και δεν είχε κάποια σχέση με την αρχαία Πύλο, το κάστρο εγκαταλείφθηκε και ο χώρος της ακρόπολης μετατράπηκε σε φυλακές.