Αν έχετε ταξιδέψει στην Ήπειρο, θα έχετε σίγουρα ανακαλύψει κάποιο από τα περίφημα πέτρινα γεφύρια της, μοναδικά μνημεία μέχρι σήμερα.
Είναι κατασκευασμένα με απίστευτη δεξιοτεχνία και μαρτυρούν την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία και την ικανότητά του να δημιουργεί με σεβασμό απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Ας γνωρίσουμε 3 γεφύρια που έχουμε ανακαλύψει στα ταξίδια μας με τα παιδιά.
Η Βωβούσα βρίσκεται 77 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα κι έχει περίπου 200 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την υλοτομία και τον τουρισμό. Οι πηγές αναφέρουν πως το 1817 κατοικούσαν 2.500 άνθρωποι στη Βωβούσα, η οποία ήταν γνωστή και με την βλάχικη ονομασία Μπαϊεάσα κι επί Τουρκοκρατίας θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα Ζαγοροχώρια.
Ο ποταμός Αώος διασχίζει το χωριό και στις όχθες του είναι κτισμένο ένα από τα μεγαλύτερα μονότοξα γεφύρια του Ζαγορίου, που συνδέει μέχρι σήμερα τους δύο μαχαλάδες του χωριού. Το γεφύρι της Βωβούσας κτίστηκε το 1748 και βρίσκεται δίπλα στην πλατεία του χωριού. Ήταν κομβικής σημασίας καθώς εξυπηρετούσε τις καθημερινές μετακινήσεις των κατοίκων, αλλά και όσους ήθελαν να κατευθυνθούν προς τη Μακεδονία. Το 1936 προστέθηκαν ξύλινα κάγκελα για την προστασία των περαστικών, καθιστώντας το έτσι το μοναδικό στο Ζαγόρι με αυτό το χαρακτηριστικό.
Κατασκευάστηκε το 1747, όπως δείχνει και η ανάγλυφη επιγραφή. Είναι δίτοξο, κτισμένο επάνω στον βράχο, από τις δύο πλευρές του οποίου ξεκινούν οι δύο μεγάλες καμάρες προς τις απέναντι όχθες του ποταμού. Πάνω από το βράχο υπάρχει μια ακόμα μικρότερη καμάρα, για να διέρχονται τα νερά του ποταμού σε περιόδους υψηλής στάθμης. Δίπλα του υπάρχει μια γέφυρα τύπου Bailey, μια μεταλλική γέφυρα που κατασκευάστηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Εσείς θα την διασχίσετε με το αυτοκίνητο για να φτάσετε στη Δροσοπηγή, αφού κάνετε μια στάση πρώτα για να περπατήσετε πάνω στο υπέροχο πέτρινο γεφύρι.
50 μάστορες με Πρωτομάστορα τον Πυρσογιαννίτη Ζιώγα Φρόντζο, έναν αγράμματο, λαϊκό τεχνίτη, έφτιαξαν το γεφύρι της Κόνιτσας το 1870. Ήταν η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια να ζευχθεί ο Αώος σε αυτό το σημείο και κόστισε 120.000 γρόσια (τεράστιο ποσό για την εποχή!). Το 1823, στην ίδια θέση, είχε κατασκευαστεί ένα ξύλινο γεφύρι, το οποίο όμως δεν άντεξε την ορμή του ποταμού και καταστράφηκε σύντομα.
Βρίσκεται στην νοτιοδυτική άκρη της πόλης, στην είσοδο της χαράδρας του Αώου. Θεωρείται το ψηλότερο μονότοξο λιθόκτιστο γεφύρι των Βαλκανίων (36 μέτρα άνοιγμα και 20 μέτρα ύψος). Αν έχετε υψοφοβία και δεν αντέχεται την αίσθηση πως βρίσκεστε στο κενό, δύσκολα θα το περπατήσετε. Πραγματικά σου κόβεται η ανάσα σα βρεθείς στην κορυφή του! Κάτω από την καμάρα του διακρίνεται μια μικρή καμπάνα, η οποία τοποθετήθηκε εκεί για να προστατεύσει τους περαστικούς, προειδοποιώντας τους να μη διασχίσουν το γεφύρι όταν φυσούσε δυνατός άνεμος.
Τα γεφύρια της Ηπείρου, εντυπωσιακά μέσα στην απλότητά τους, φανερώνουν το ταλέντο των απλών ανθρώπων, την αγάπη και το σεβασμό προς το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία του τόπου τους. Ζωντανά μνημεία, στέκουν μοναχικά δίπλα μας και περιμένουν να τα προστατεύσουμε και να τα ανακαλύψουμε.
Θέλουμε να τα δούμε και να τα περπατήσουμε όλα! Με την Ήπειρο άλλωστε μας συνδέουν πολλά κι έχουμε δεκάδες λόγους για τους οποίους την θεωρούμε μοναδική: για τις δεκάδες αποχρώσεις του πράσινου που μας χαρίζει κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε, για τα δροσερά της νερά, για τα χωριά που θαρρείς πως τα ξέχασε ο χρόνος, για τους ανθρώπους που ξέρουν τι σημαίνει “δυσκολία” αλλά συνεχίζουν να χαμογελούν, για την ιστορία της.